“Ik probeer gelijkwaardige verbindingen tot stand te brengen. In het dagelijkse leven zijn er zoveel momenten waarop je niet verbonden bent met elkaar. Simpelweg omdat je op een andere manier naar iets kijkt. Mijn dagelijkse werk is om te zorgen dat mensen bij zichzelf te rade gaan ‘wat doe ik waardoor ik de verbinding verbreek en wat levert het mij op als ik wel oprecht in verbinding ga met iemand anders?’

Ik heb ongeveer 3000 trainingen gegeven over gedrag, vaardigheden, samenwerking, communicatie. Het was alsof ik er aan de buitenkant iets er op plakte zonder dat het natuurlijk en vloeiend werd. Toen kwam ik Harry van de Berg tegen, hij is 35 jaar bezig geweest met ‘hoe zit ons onbewuste brein in elkaar?’ en ‘waarom doe je de dingen die je doet en kan je met de ene persoon heel goed en de andere helemaal niet?’

Als trainer vond ik het vaak frustrerend dat ik niet het verschil kon maken. Op het moment dat we het onbewuste brein gaan smeden op gedrag en vaardigheden merk ik dat mensen heel vaak geraakt worden door het gedachtegoed en dat het de manier verandert waarop ze denken, kijken, werken en samenwerken met anderen. Dan doet het er toe wat ik doe. Ik gun mensen deze methode omdat ze er gelukkiger van worden. Dat is best een claim en toch merken we keer op keer dat mensen zeggen ‘het lukte mij levenslang niet om met een familielid in verbinding te komen maar nu wel’. Dat raakt mij. Op kleinschalig niveau werken we zo aan wereldvrede en als je dit gedachtegoed op grotere schaal gaat toepassen om complexe maatschappelijke vragen op te lossen dan ontstaan er sterkere oplossingen dan als de een de ander probeert te overtuigingen van zijn of haar oplossing. Daar durf ik gif op in te nemen.”

“Ik merk dat ik te weinig tijd maak voor mijzelf om dat te doen wat ik eigenlijk wil: de actualiteit te pakken wat er gebeurt en te laten zien welke kansen er zijn. Ik merk dat als je het zelf gaat toepassen, je steeds je eigen overtuigingen aan het corrigeren bent. Oftewel, dat je steeds je eigen ego aan het opschonen bent. Hoe vaak ik zelf niet de afgelopen 10 jaar iets vond of een oordeel had, hoe vaak ik niet mijzelf heb moeten corrigeren. Ik had een bepaalde mening over een persoon en in werkelijkheid zat het dan heel anders. Als je ego vaak genoeg dat seintje krijgt dan stelt het je in staat om veel meer bij aanvang oordeelvrij met mensen in gesprek te gaan. Met dat waarderend onderzoeken krijgen we zeker een mooiere wereld.

Is dat ook jouw droom?

“Ik ben meer een praktische doener waardoor ik minder goed kan dromen. Maar toch droom ik daar wel van denk ik. Dat mensen minder oordelend en meer nieuwsgierig op zoek gaan naar de toegevoegde waarde van de medemens. In plaats van er door duwen zodat ze medemens de kant op gaat waar jij heen wil.

Als ik het dagelijkse nieuws volg dan denk ik vooral ‘au’, ‘au’, au’, het kan zo veel mooier en gelijkwaardiger.”

Ik wil je vragen om iets in de natuur te zoeken dat staat voor jouw grote droom.

“Ik weet het al.”

Het valt me op dat je het gaat bedenken. Het idee is dat je gaat kijken. Jij zit te denken wat je wil zien.

“Het grappige is, er schiet mij iets te binnen waarvan ik denk ‘ja, dat is het’. Dat zie ik hier niet, maar het is wel de natuur.”

Maar het idee was dat je zou ervaren en voelen in plaats van dat je het hier gaat bedenken.

“Dan vind ik het fijn om nog even te lopen, dan kan ik makkelijker voelen,

[Een paar minuten later]

Het kwam toen ik stil stond en even die adem haalde. Toen voelde ik lucht en ruimte. Ik gun mensen lucht en ruimte in plaats van dat je de ander moet bevechten en voorbij moet gaan. Even kan parkeren wat je zelf vindt. Dat je onderzoekt hoe de ander er instaat zonder dat er allerlei stigma’s en oordelen opzitten.

Vanochtend zei iemand tegen mij: ga nu eens ondertitelen wat er gebeurt in een debat of talkshow. Ik kijk ook de hele dag met die ogen. “O, had nu eens echt onderzocht wat het punt is dat die persoon maakt” Ik denk dat ik dat vaker ga delen. Ik denk dat als ik meer aan de buitenkant laat zien wat mijn gedachten zijn of wat mijn analyse is bij wat er gebeurt ik meer mensen enthousiasmeer.”

Ik wil dat je 3 items in de natuur zoekt die jou aanspreken.

[Een minuut later]

“Waar mijn aandacht direct naar toe gaat is de bloesem die daar ontspruit. Het tweede dat mij opvalt is dat hele lichte mos daar. Het derde dit naaldboompje dat super eigenwijs staat. Daar gaat mijn sympathie naar uit.”

Deze 3 items staan voor een tip rond oprechte verbinding.

“Dat zeg je mij nu.”

Ja, anders ga je het bedenken.

De eerste weet ik direct. Iedereen heeft die knoppen in zich. Ze zijn net bloem geworden. Ieder mens heeft die knoppen in zich om bloem te worden. Soms is niet de tijd rijp, extra water of geduld nodig om er een bloem van te maken. Ieder mens heeft een knopje in zich om zich oprecht gelijkwaardig te verbinden met anderen. De tip is om de eerstvolgende keer dat iemand iets tegen je zegt waarvan je denkt ‘he? Hoe kan je dat nou zeggen?’dat je doorvraagt zonder oordeel. Wat bedoel je precies? Wat spreekt je daar zo in aan? Dan ga je allerlei dingen horen die je niet leuk vindt. Als je dit gaat doen wordt die knop een bloemetje. Dan krijg je de natuurlijke aantrekkingskracht van andere mensen die den, vertrouwen en dat die lak heeft aannken ‘dat is een mooie bloem, daar wil ik graag bij zijn. Als je blijft vertellen aan anderen hoe zij naar de wereld moeten kijken dan zullen mensen zich eerder afwenden van je.”

Hoe doe je dat dan als je een opdracht hebt, bijvoorbeeld je moet zoveel afval besparen of morgen moet je kind naar school?

“Dat vraagt een stapsgewijze aanpak. De eerste stap is onderzoeken hoe die ander kijkt naar je doel. Als je dat doet ontstaat er verbinding en veiligheid. Je zegt daarmee tegen het onbewuste brein van de ander ‘hoe jij naar de wereld kijkt is waar en doet er toe. Je moet je eigen doel en mening even terughouden. Luisteren en doorvragen zorgt voor veiligheid in het onbewuste brein. De tweede stap is de ander uitnodigen tot het inlijven van nieuwe inzichten, namelijk de inzichten van jou, die ook waar zijn.

“Mijn tweede item is dit lichtgroene mos. De structuur is prachtig. Het is fris en jong, nog niet gevormd. Als het kind van 6 die de wereld in stapt en zich afvraagt ‘hoe werkt het hier allemaal?’ Als je met die frisse oordeelvrijheid de ander tegemoet treed is het veel makkelijker om die verbinding te creëren. Mijn tip is ‘vraag door met frisheid van een zesjarig onderzoekend kind.’”

Mijn derde item is dit super eigenwijze dennenboompje. Er staat een enorme loofboom en aan de voet daarvan staat dat dennenboompje zo van ‘ik sta hier en als je even wacht dan duw ik je misschien nog wel aan de kant ook. Die staat voor lef, eigengereidheid, vertrouwen en lak aan hiërarchie en regels. Het gaat om lef om je eigen positie te kiezen. De enorme loofboom staat voor de gevestigde orde. Het lef dat als je een opdracht krijgt je bij je leidinggevende gaat onderzoeken wat hij met het doel wil bereiken en wat hij vervolgens daar mee wil bereiken. Dat doen we vaak niet en daardoor houden we onszelf klein.”