22 april is (of was, het is maar net wanneer je dit leest) het de dag van de aarde. Van mij mag het iedere dag wel ‘dag van de aarde’ zijn. Waarom? Omdat ik denk dat we ons niet genoeg kunnen realiseren dat we altijd al met alles wat we kennen verbonden zijn op deze prachtige aarde.

Laten we eerst eens uitzoomen naar de oneindige ruimte van het heelal. Zoek op een warme, heldere avond eens een donkere plek, maak het je gerieflijk en neem uitgebreid de tijd om naar de hemel vol flonkerende sterren en hun planeten te staren. Realiseer je dan dat de zon die je overdag verwarmt ook zo’n flonkerende ster is en dat de aarde waar je je zo op thuis voelt een planeet is die rondjes om onze ster – de zon –  draait. Met de maan als gezelschap.

Transparante voile

Stel je dan eens voor dat je in het heelal rondzweeft en van daaruit naar de aarde kijkt. Je kent dat beeld vast wel. Dan zie je dat de aarde vooral een blauwe planeet is, dankzij ruim 70% aan oceanen en zeeën en nog geen 30% land. En als je goed kijkt zie je de dampkring rondom de aarde als een transparante voile die de aarde omhult.

Voor zover nu bekend is er geen enkele andere planeet met zo’n beschermende voile. Cruciaal voor ons en al het andere leven op onze planeet. Dankzij de bescherming van de dampkring, de juiste afstand tot de zon, de invloed van de maan en de stofjes (elementen) waaruit de aarde is opgebouwd is ons leven op aarde mogelijk. Als ik daaraan denk duizelt het me, wat precair allemaal!

De aarde en haar dampkring vormen een gesloten systeem. Er komt niets bij en er gaat ook niets uit, het is een en al recyclen wat we met ons allen doen en alles is op elkaar afgestemd. Er kan geen plant leven zonder dier en geen dier zonder plant. We zouden stikken. Bomen zouden verdorren. We zijn elkaars longen. Bomen, planten, wieren en algen leveren ons zuurstof en wij leveren ze koolstof. Over precair gesproken. Alles op aarde is op elkaar afgestemd, we hebben elkaar allemaal nodig.

Krachtige elixer

Als ik dit tot me door laat dringen vervult het me met ontzag en voel ik dat ik in relatie ben met alles wat leeft op onze blauwe planeet. Een goede remedie tegen gevoelens van eenzaamheid of somberheid en een krachtige elixer voor gevoelens van geluk of verbondenheid.

Dus wat ik je wil voorstellen: klap je laptop dicht, ga naar buiten en maak een wandeling. In het bos, langs het strand, in het park, tussen de weilanden, waar dan ook. Kijk naar de bomen, de vogels, de koeien, de bloemen, het gras. En realiseer je dat je omgeven bent door levende wezens zoals jij. Altijd verbonden met elkaar. Als dat niet heilzaam is …