Meer energie en werkplezier door een ander perspectief

Marianne is een energieke vrouw die, na vele jaren zelf voor de klas te hebben gestaan, nu al een aantal jaren werkzaam is in de functie van intern begeleider in het onderwijs. De functie spreekt haar erg aan.

Stress

Zij merkt alleen dat zij in haar rol náást de directeur veel verantwoordelijkheden krijgt én op zich neemt, die eigenlijk niet bij haar rol horen en gevolgen hebben voor haar positie binnen het team. Dat levert haar dusdanig veel stress op dat zij behoefte heeft aan een “frisse blik” op zichzelf en haar werksituatie.

Samenwerking

Tijdens onze wandelingen komen diverse aspecten van de onderlinge samenwerking met enerzijds haar leidinggeven en anderzijds haar collega’s, aan de orde. Wij lopen door een parkje en ik vraag haar om aan te geven welke situatie voor haar weergeeft hoe het team er op dit moment uitziet. Zij herkent in een groep struiken de teamleden. Sommige teamleden steken er bovenuit, één staat op afstand. In de bomen die tussen de struiken staan herkent zij haar leidinggevende en zichzelf.

Geborgenheid

De boom die staat voor haar leidinggevende is een eik en degene die Marianne “vertegenwoordigt” een beuk. Een beuk wordt gezien als “de koningin”, die naast de eik, “veel schaduw verdraagt, maar ook veel schaduw geeft”. Een beuk roept gevoelens van geborgenheid op, een moedergevoel. Onder beuken kiemen weinig andere soorten vanwege de schaduw en de zure grond” (Bron: Norbert Kwint).

Energie stroomt

In deze omschrijving herkent Marianne veel en het zet haar aan tot nadenken. Zij zegt: mensen proberen mij dingen te laten oplossen die eigenlijk directietaken zijn of verantwoordelijk te maken voor ontwikkelingen die voor het hele team belangrijk zijn. Ik krijg complimenten, er wordt positief over mij gesproken, maar het voelt voor mij oncomfortabel. Een soort van eenzaam en het zuigt mij leeg. Ik wil graag dat er energie stroomt, hoe krijg ik dat weer voor elkaar?

Te veel geven

Ik stel Marianne voor het pad te kiezen dat aan de andere kant van de struiken en bomen loopt en dan de “opstelling” vanuit een andere hoek te observeren. Wat blijkt, vanuit dit perspectief bezien heeft zij een weidsere blik, voelt zij zich minder ingeklemd en valt haar ook de sluis verderop in het landschap op. Die sluis maakt haar duidelijk dat zij het nodig heeft dat de sluis naar beiden kanten ongeveer evenveel opengaat. Nu heeft Marianne het idee dat zij te veel moet geven, zonder er ook iets voor terug te krijgen. Zij realiseert zich nu ook dat zij die wederkerigheid waarschijnlijk niet binnen haar huidige werksituatie kan realiseren, maar dat er wel mogelijkheden zijn om de situatie te verbeteren.

Anderen betrekken

Zij kan collega’s meer kansen bieden om uit haar schaduw (de schaduw van de beuk) te komen, door bewust anderen te betrekken en verantwoordelijk te maken. Dit zal waarschijnlijk meer tijd kosten dan wanneer zij het zelf zou doen, maar levert wel meer voldoening en meer energie op.

Om zelf ook gevoed te worden met ideeën van anderen, gaat zij op zoek naar collega’s buiten haar eigen team, om mee te sparren, nieuwe plannen te ontwikkelen en uit te (laten) voeren. Ook dat zorgt voor energie en werkplezier en voor verdere persoonlijke ontwikkeling.

Na een aantal weken spreek ik Marianne weer en blijkt dat zij haar voornemens voortvarend aan het uitvoeren is én dat het gewenste effect merkbaar is.