21 december. De dag met de minste hoeveelheid licht. Hierna gaan we weer langere dagen tegemoet. Als wandelcoach vind ik dat alleen al fijn omdat er meer mogelijkheden zijn om bij daglicht met coachees de natuur in te gaan. Want die is vol met symboliek, het hele jaar door.

Loslaten

Zo bedacht ik me van de week al wandelend dat ik het heel fijn vind dat dit jaar de bladeren heel laat van de bomen lijken te vallen. Als of ik zelf iets nog niet los wil laten. Terwijl ik heel goed weet dat loslaten ruimte maakt voor iets nieuws, in de natuur in de vorm van nieuwe bladeren. Daar zit nog een tijd tussen, tussen het loslaten van het blad en het verschijnen van nieuw blad.

Reorganisatie

Het was afgelopen week onderwerp van een gesprek dat ik voerde met een coachee. Hij zit midden in een reorganisatie, is er onrustig van en twijfelt of hij moet afwachten of op zoek wil gaan naar een baan elders. We wandelden op een stralend mooie ‘winterdag’ met volop zon, die goed de kale grond en de laatste blaadjes liet zien. Op mijn vraag of hij beeld had bij hoe hij zich nu voelde wees hij om zich heen: dit hier, het kale, lege, doodse van de winter. Samen hebben we doorgenomen waarvoor de winter staat en hoe hij dat terug kon vertalen naar het bedrijf waar hij werkt.

Bezinning

Hij dacht even na en nam de omgeving nog eens goed in zich op. Vervolgens kwam hij met een mooi verhaal over de functie van afvallende bladeren, kou en een pauze voor de natuur. Rust voordat het voorjaar weer zou losbarsten. Een tijd van bezinning. Voor hem leek die periode op wat er nu bij zijn werkgever gebeurde, en zijn conclusie was dat hij nu ruimte mocht nemen om te bedenken wat HIJ wilde – niet wat het bedrijf van hem wilde. En dat hij daar (net zoals de winter dat doet) de tijd voor ging nemen, zodat hij weloverwogen zou gaan zaaien in het voorjaar. Hij keek nog eens om zich heen, en merkte toen op dat hij vond dat de omgeving waarin we wandelden er veel minder doods uitzag dan aan het begin van de wandeling.

Zo mooi hoe de natuur een haast moeiteloze spiegel is. Na afscheid genomen te hebben van mijn coachee wandelde ik nog even alleen verder. En mijmerde nog wat over loslaten, meenemen naar het voorjaar, bezinning en wat ik zelf wil zaaien. Om mezelf daarna een kort winterslaapje op de bank te gunnen