Inspiratiedag

Afgelopen week faciliteerde ik een inspiratiedag voor mensen in de leeftijd 40-55 jaar. We liepen door het bos bij het prachtige landgoed Verwolde in Laren. Ik hou van dit soort dagen: de hele dag buiten, waarbij we de natuur als inspiratiebron gebruiken en waarin onder het credo ‘samen weet je meer dan alleen’ veel co creatie plaatsvindt.

Creatief proces

Gezeten in het gras legde ik uit dat een van de basisbeginselen in mijn visie op ontwikkeling is dat je jezelf toestaat en zelfs een grote dienst bewijst als je durft te ’wyberen’. Wat zoveel betekent als dat je niet vanuit je vraag of probleem recht op een oplossing af koerst, maar dat je jezelf de tijd en ruimte geeft om de vraag goed helder te krijgen, vervolgens te verkennen, veel ideeën te verzinnen om daarna de beste ideeën eruit te vissen, te combineren en dan pas idee- of oplossingsrichtingen te definiëren. Het creatieve proces in de vorm van een wybertje dus – ik legde de vorm van het wybertje met wat takjes in het gras. En natuurlijk refereerde ik ook even aan dat blauwe doosje met die zwarte dropjes. Helder tot zover. We zouden veel gaan wyberen!

Levend groen wybertje

Later die ochtend onderzochten we vormen in de natuur. En wat die symboliek jou kon vertellen ten aanzien van je loopbaanvraag. Een vrouw pikte de vorm van een plant uit het landschap dat binnen haar gezichtsveld was: ‘’Kijk, een levend groen wybertje en dan op zijn kant!’’ zei ze vrolijk verrast. De anderen kwamen om haar heen staan. Zij zag hierin haar carrière: je begint onderaan – doet van alles en nog wat en steeds meer breidt je uit. Tot dat je beseft dat je zo niet meer wilt werken: te veel, te snel, te groots en meeslepend. Tijdens haar burn-out 1,5 jaar geleden kwam ze tot de conclusie dat het tijd werd om te minderen, te focussen op waar ze blij van werd. Op dat punt was ze nu gekomen.

Toeval bestaat niet : Willems Wybertje

Tijdens de lunch die dag valt mijn oog op een appje van een vriendin: ‘’Kijken … 3 minuten!’’ staat erbij. Het blijkt een filmpje van bioloog Willem Beekman waarin hij vertelt over de wijze waarop de meeste planten groeien: onderaan de stengel beginnen de blaadjes en die spiraliseren omhoog tot er tien of twintig aan de stengel zitten. Als er voldoende blaadjes zijn gaat de plant tot bloei over. Als je al die blaadjes een voor een bekijkt van onder naar boven zie je iets heel wonderlijks: de onderste blaadjes zijn heel klein en voorzichtig. En naarmate je verder naar boven komt zijn de bladeren niet alleen groter, maar ook complexer. Halverwege zijn ze dus heel groot en vanaf daar zie je ze naar boven toe weer steeds kleiner en eenvoudiger worden, tot in een puntje. En dat is het signaal: nu is het tijd om te gaan bloeien. Het bijzondere is dat de plant er voor zorgt dat er dus een fase is van expansie, groter groeien – niet te ver want dan zou hij kapot groeien – en een fase van terugtrekken, kleiner worden, rijping. Waarbij de plant de groeidrang achter zich laat en vanuit die rijping tot bloei komt. Willems wybertje.

Groeifase en rijpingsfase

De plant staat voor waar wij precies die dag mee bezig zijn. De eerste fase van ontwikkeling is zo’n beetje tot je 40e – 50e levensjaar. De groei-ambitie neemt rond die leeftijd af, we hebben de kick wat minder nodig en komen in een soort niemandsland waarin we voelen dat het tijd is voor vernieuwing, maar we nog niet goed weten hoe dan. Dat is wat ik positieve onrust noemen. Je merkt dat het oude niet meer werkt en moet zoeken naar wat dan wel. Veel mensen ervaren dit als een pijnlijke en moeilijke fase, waarin je op alle fronten voelt dat er van alles verandert: zowel fysiek als cognitief. Je ontdekt ook dat je in de fase van rijping waar je in terecht komt hele andere waarden belangrijk vindt. Zaken worden verfijnder en meer genuanceerd. De groeidrang neemt af en gevoel voor schoonheid en het kleine neemt toe. Het ideale moment dus om tot bloei te komen. Exact zoals de natuur ons voordoet. Kleiner groeien doet bloeien …