“Vooral als ik naar bed ga pieker ik me suf. Er gebeurt zoveel op mijn werk op dit moment.” Esther liep in een hoog tempo en keek naar de grond. “Ik ben moe en heb een kort lontje.”

Esther werkt bij een bedrijf dat midden in een reorganisatie zit. Ze vertelt over de vele veranderingen die er zijn doorgevoerd die veel impact hebben op haar dagelijkse werkzaamheden.

We doen een oefening waarin Esther zich voorstelt dat ze ’s morgens wakker wordt en al haar zorgen en problemen verdwenen zijn. Ik vraag “Waaraan merk je dat als eerste?” Ik heb een glimlach op mijn gezicht.” “Hoe voel je je als je zo wakker bent geworden?” “Ontspannen en rustig.” Zo lopen we stap voor stap de dag door en ervaart Esther hoe het voelt om meer rust in haar hoofd te hebben.

Ik wil de rust in mezelf kunnen bewaren, wat er ook op mijn pad komt gedurende een werkdag. Ik kan de situatie van mijn werk op dit moment niet veranderen.

De meeste mensen tussen de 18 en 65 jaar malen gemiddeld een tot twee keer per dag over iets, zo blijkt uit dagboekonderzoeken. En dat doen ze dan gemiddeld een kwartier lang. Sommigen piekeren meerdere uren per dag, anderen minder dan een minuut.

Na de oefening heeft Esther al een aantal handvatten waar ze mee aan de slag kan om het piekeren in goede banen te leiden. In de literatuur vond ik een leuk en praktisch geschreven boek, waarvan de titel mij meteen aansprak: ‘De gelukkig piekeraar. Waarom ieder mens weleens een nachtje wakker ligt (en waarom dat helemaal niet erg is)’. Het is namelijk ook functioneel en dat gaf mij meteen al ademruimte, toen ik het las.

Schrijver Bart Verkuil: “Word je er ten eerste van bewust dat je piekert en neem weloverwogen de beslissing dat je dit wilt veranderen.“

Hier een aantal tips die in het boek beschreven worden:

• Kies een piekerplek in huis of buiten. Alleen hier peins je er een half uur op los. Leg een schriftje aan waarin je gedachten van je afschrijft. Kijk vervolgens welke gedachte je het meest raakt. Houd die voor ogen en bedenk of een concrete oplossing in je macht ligt. Zo niet, dan is dat pijnlijk, maar is wel duidelijk waar je aan toe bent. Dat geeft ook rust!
• Pak een probleem aan door naar iemand toe te stappen en je zorgen uit te spreken. Dat is een vorm van steun zoeken, bijvoorbeeld bij collega’s. Of wat spannender: spreek een ander aan, bijvoorbeeld je leidinggevende, en vraag of je gedachten over iets kloppen. Je toetst je fantasieën dan aan de werkelijkheid.
• Zoek afleiding. Je kunt niet ongelukkig en nieuwsgierig tegelijk zijn. Interesses helpen, bewegen ook – vind uit wat bij jou past. Geef jezelf een zetje als dat nodig is om in beweging te komen.
• Stel jezelf geen vragen meer die beginnen met ‘wat als’ of ‘waarom’, maar stel jezelf vragen met ‘hoe’. Bijvoorbeeld: je collega’s gaan samen op pad, maar jij bent niet uitgenodigd. De vraag ‘wat als ze me niet aardig vinden?’ leidt vooral tot piekeren. Vraag jezelf liever af: hoe kan ik ervoor zorgen dat ik nog mee mag? Dat is veel concreter.

Esther ging na de wandelcoachsessie naar huis met een aantal concrete acties om mee aan de slag te gaan. Ze kocht een schrift om haar piekergedachten in op te schrijven en ging na iedere werkdag een half uurtje wandelen.

Ben jij ook piekermoe en wil je je gedrag (of dat van je medewerkers) duurzaam veranderen? Wij brengen je in beweging op een mooie plek in de natuur en laten je ervaren hoe je uit je piekermodus kunt komen.