Als wandelcoach werk ik in en met de natuur in mijn coaching. De natuur zit vol met prachtige metaforen. Waar de één vol overgave droomt, fantaseert en associeert, zie je de ander denken: “Euhh….ga ik dat echt doen?”. Niet iedereen is gewend intuïtief en vrij te associëren in de natuur. Dat zorgt soms voor ongemak of weerstand. Gelukkig zijn er ook spontane momenten of ontmoetingen in de natuur die van betekenis zijn. Synchroniciteit en spiegeling werken ontzettend krachtig.

Zo ook bij Selma die worstelt met haar eigen bedrijf. Ze vindt het wandelen en praten fijn. Bij de oefeningen met de natuur moet ze af en toe een drempel over. Mooi hoe een spontane ontmoeting met twee spechten haar verraste, innerlijk raakte en moed gaf om een belangrijke beslissing te nemen.

Ik ben niet die boom

Vandaag voelt haar hoofd zwaar. Ze wil niet meer werken waarbij ze alleen maar met haar hoofd bezig is, met denken. Ze wil wat lichters. We lopen door het bos. Ik vraag haar iets te vinden waar het lichter voor haar voelt. Ze blijft stilstaan in een open ruimte. Een omgevallen boom heeft een gat in het groene gebladerte geslagen, zonnestralen verlichten een open plek. “Wat valt je hier op”, vraag ik haar. Ze kijkt naar de boom. Zijn brede stam ligt plat op de grond, de wortels hebben de aarde losgerukt. Klimop ondersteunt en omarmt de boom. Dan valt haar oog op de kruin die nog vol in de bladeren zit. De boom leeft gewoon door, omgevallen of niet. Een sprankel optimisme, maar dan zegt ze snel “Ik ben die boom niet, hoor”. Alsof ze zich ineens realiseert dat ze die kant niet op wil. Ze schiet in haar hoofd, ze merkt het zelf op. Daar is ze vertrouwd mee.

Verstopte spechten

Al pratend wandelen we verder tot we bij een bosven aankomen. Samen kijken we in stilte uit over het wateroppervlak. We luisteren naar de vogels. Ineens is er gekwetter en drukdoenerij in de bomen aan de overkant. Twee bonte spechten zitten elkaar achterna. Speels, ze lijken te lachen met elkaar. Gefascineerd volgt ze het verstoppertje spelen van de twee bontgekleurde vogels. Ze vindt spechten prachtig. Wat spreekt haar zo aan? “Dat ze zich zo verstoppen in en achter de bomen. Je moet goed kijken om ze te vinden.” Het beeld raakt haar. “Herken je dat”, vraag ik. “Ja….” Ze probeert haar tranen weg te slikken. Ik sta naast haar in stilte. Nu laat ze haar gevoel toe en geeft haar tranen de ruimte. Deze spontane ontmoeting met de vogels raakt haar in haar kern. Ze zegt dat ze zich al jaren aan het verstoppen is. Dat wil ze niet meer. Ze wil contact met anderen, niet meer zo alleen werken. Ze heeft zoveel moois te bieden.

Natuurlijk afscheid

Drie weken later ontmoeten we elkaar voor de laatste wandeling. Ze heeft een besluit genomen en ze weet wat ze vandaag wil doen: haar bedrijf loslaten. Ze is er gaandeweg achter gekomen dat ze geen plezier meer heeft in het werk dat ze doet. Het niet weten wat dan wel, weerhield haar ervan een keuze te maken. Nu ze zicht en vertrouwen heeft gekregen in wat ze wél wil, is de tijd rijp om afscheid te nemen van haar bedrijf. Met een ritueel laat ze symbolisch los. Ze vindt iets dat is losgelaten door de natuur, een eikel met blad. Met zorg kijkt ze naar wat het goede in de kern is, wat ze wil behouden. Ze is trots op dat ze op eigen kracht een goedlopend bedrijf heeft opgebouwd. Daarna kijken we naar wat ze heeft los te laten. Waar wil ze afscheid van nemen? “Het continue achter opdrachten aangaan. Steeds mezelf in de etalage zetten.” Als we over een brug lopen gooit ze resoluut de eikel en het blad in het water. Een diepe zucht volgt, ik voel haar opluchting. Ze voelt zich veel lichter. Nog die middag schrijft ze haar bedrijf uit. Met vertrouwen gaat ze op weg naar een nieuwe toekomst.

Worstel jij met een vraag waarop je het antwoord niet kunt bedenken? Ga dan eens met je vraag op pad en laat je verrassen door wat je tegenkomt in de natuur.

• Formuleer je vraag zo dat je een open antwoord kan krijgen (dus geen vraag waar je ‘ja’ of ‘nee’ op kan antwoorden. Tip: begin je vraag met ‘hoe’ of ‘wat’).
• Laat je vraag dan in gedachten los, denk er nu niet meer aan.
• Wandel buiten in de natuur, adem de frisse lucht in, voel, luister naar de geluiden, ruik. Loop zo een tijdje en geniet.
• Kijk dan om je heen. Wat valt je op? Waar word je door verrast? Welke gevoelens komen er in je op? Welk beeld raakt je? Wees open voor wat zich toevallig en spontaan aandient.
• Neem aan het eind van je wandeling je vraag weer in gedachten. Welke antwoorden op je vraag of flarden van de oplossing heb jij in de natuur gevonden?

Wil je meer weten over natuuroaching? Lees dan onze informatie. Wil je begeleid worden bij een coachvraag zoals hierboven? Meld je dan aan bij een wandelcoach bij jou in de buurt.