Opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, we hebben ongelofelijke haast. We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. We kunnen nu niet langer, we kunnen nu niet langer blijven staan.

Dit uptempo lied zong Herman van Veen al in 1979, ruim 40 jaar geleden en we gaan maar door….in een razend tempo.

Stress in ons lichaam

In de afgelopen eeuw is het tempo waarin we ons voortbewegen enorm toegenomen. We gingen te voet of te paard al dan niet zittend in een koets. De eerste auto die Benz-Velo bouwde in 1885 reed wel 15 kilometer per uur! We stappen nu massaal in onze veel snellere auto, in de trein, op de fiets met trapondersteuning of in het vliegtuig. En als je wilt kun je zelfs per raket op reis. Nu we op de weg worden ‘beperkt’ tot max. 100 km per uur vinden we dat maar een slakkengang en de file zorgt voor opgefokte stress in ons lijf. Stilstaan? Dat is achteruitgang, daarmee kom je niet vooruit! We moeten altijd doorgaan…toch?

Altijd bereikbaar

De afgelopen decennia nam ook het tempo van de communicatie een enorme vlucht. Het versturen van een brief en het ontvangen van een antwoord op je brief duurde een kleine week en de telefoon, thuis in de gang, beantwoordde je alleen als je thuis was. Daardoor ging de communicatie langzamer en lag het levenstempo lager. Nu zijn we altijd bereikbaar en is de mail al een vorm van trage communicatie. We hebben via WhatsApp sneller een reactie. Niet alleen onze telefoon maar ook ons brein staat veel meer aan.

Natuurlijker tempo

Wanneer we vakantie hebben vinden we het wel fijn dat het tempo omlaag kan. De werktelefoon mag uit. Heerlijk om even helemaal niets te moeten en tijd te hebben om te doen wat je wilt. Het druk-druk-druk maakt plaats voor een ander ritme, trager dan wanneer we naar werk en school moeten en het leven van alledag ons kan opjagen. Door corona hebben we kunnen ervaren hoe het voelt om het levensritme wat te vertragen en misschien ook hoe het is om stil te staan. Nu we binnenkort weer terug kunnen naar kantoor, hoor ik om me heen dat we onze collega’s graag weer willen ontmoeten maar niet terug verlangen naar de hectiek van vergaderingen en de files. We zoeken allemaal naar een natuurlijker tempo met minder stress.

Lopen is het meest natuurlijke tempo voor de mens. Ons brein kan dat tempo bijhouden.

Altijd druk

Nu moet je weten dat ook ik bekend sta als een bezige bij, altijd druk en onderweg. Een verantwoordelijke baan bij de overheid, mijn werk als coach en daarnaast is er altijd wel iets nieuws dat mijn aandacht krijgt. Ik hou ook van de drukte en gezelligheid van bijvoorbeeld een stad of een festival. Kortom niets doen, dat is niet echt wat voor mij en dan doe ik ook nog zoveel mogelijk tegelijk. Ik zie mezelf dan ook terug in het lied van Herman van Veen. Maar al in 2018, ruim voor corona, is er iets wezenlijks veranderd.

In 2018 was ik op pelgrimstocht van Porto naar Santiago de Compostella en liep ik 15 dagen achter elkaar “de Camino”. Naast lopen hoefde ik me alleen druk te maken over de hoeveelheid water die ik bij me had, waar ik die dag naar toe zou lopen en of er nog een bedje vrij was in de herberg. Over mijn belevenissen en wat de tocht me heeft gebracht zou ik een boek kunnen schrijven. Maar nu hou ik het bij die ervaring die er eigenlijk ook voor gezorgd heeft dat ik nu wandelcoach ben.

Paniek

Op het moment dat mijn tocht er op zat en ik op zoek ging naar mogelijkheden om naar huis te gaan merkte ik dat ik al snel genoeg had van de drukte in Santiago. Ik kon de prikkels van de stad, waar ik twee weken eerder nog geen probleem mee had, niet meer zo goed verwerken. Ik kocht een buskaartje terug naar Porto en moest ook enorm wennen aan de snelheid van de bus. Naar buiten kijken was niet eens ontspannen. Het was alsof ik uit een ander tijdperk kwam. Eenmaal thuis bleef dat gevoel nog. Ik was altijd gewend om veel te bellen in de auto maar nu had ik had alle aandacht nodig bij de weg en raakte in paniek als de telefoon ging onder het rijden. Die twee dingen kon ik echt niet tegelijk. Ik wilde terug naar ‘de Camino”, naar het buiten zijn en ik miste het lopen. Het was alsof mijn lijf en brein waren teruggezet naar fabrieksinstellingen. Ik realiseerde me op dat moment dat lopen het natuurlijke tempo van de mens is. We doen ons best om ons aan te passen en denken dat dit ons ook makkelijk lukt. Maar is dat ook ècht zo?

Zorgeloos en helder

Sinds corona is het minder suf om te wandelen, zelfs zonder hond. Steeds meer mensen ervaren het weldadige effect van een wandeling. De app “Ommetje” van Erik Scherder, de hoogleraar neuropsychologie aan de VU in Amsterdam, vertelt ons wat de effecten van wandelen zijn voor je brein en je gezondheid. Dit is een van de wetenschappelijke onderbouwingen van mijn eigen ervaringen tijdens de pelgrimstocht. Wandel bij voorkeur aan het begin van je dag, voor 9 uur in de ochtend. Loop minimaal een half uur in een stevig tempo, tenzij je het te druk hebt, in dat geval loop je minimaal anderhalf uur, ja je leest het goed.
Ik voelde me iedere dag fysiek sterker en mijn hoofd was al na een dag zorgeloos en helder waardoor ik op nieuwe creatieve ideeën ben gekomen. Wanneer je samen met iemand wandelt zijn de gesprekken meer ontspannen en er ontstaat makkelijk diepgang. Dat had weinig met mijn ‘coachvaardigheden’ te maken, het is een bewezen effect van wandelen. Wanneer je voeten bewegen gaat de creativiteit stromen. Je gedachten komen makkelijk op gang waardoor nieuwe inzichten ontstaan en er is meer ruimte voor stilte die vaak in een coachruimte, zittend op een stoel, een ongemakkelijk gevoel geeft. Je spreekt vrijuit omdat je elkaar niet hoeft aan te kijken. Ik dacht na over de mogelijkheden om mijn werk te kunnen doen op ‘de Camino-manier.

Een mooi voornemen nam ik mee naar huis: minder “opzij-opzij-opzij, zo min mogelijk rennen, vliegen…en ja nog wel vallen, opstaan en weer doorgaan”, dat hoort bij het leven. “We kunnen hier niet blijven…maar we kunnen hier best wel even bij blijven staan.”

Ontspannen wijze

Wanneer je je meer bewust wilt worden van je natuurlijke tempo en effect daarvan op je leven en je werk loop dan een stukje op met een wandelcoach. Wandelcoaches benutten de natuur die op je pad komt en werken met oefeningen op een natuurlijke en ontspannen wijze. Je kunt nu alvast beginnen met het ontdekken van je natuurlijke tempo: loop eens een stuk door mul zand of klim over een duin, loop eens in een pittig tempo over een viaduct of brug, zoek hoogteverschillen….alles heeft zijn eigen tempo. Voel je welkom om een keer mee te lopen buiten in de natuur, door het bos, over hei of over het strand zodra je het gevoel hebt dat je weer gaat rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en daarmee niet wilt doorgaan.