Listen to the wind
It talks
Listen to the silence
It speaks
Listen to your heart
It knows

Inheems gezegde

Waar gaat het mij echt om in het leven? Welke koers wil ik gaan varen met mijn bedrijf? Hoe kan ik in deze transitietijd vernieuwend bijdragen aan een betere wereld? Dit soort vragen hebben we allemaal van tijd tot tijd. Het zijn de zogenaamde ‘trage vragen’ die ons bezighouden. En dat is maar goed ook. Want het houdt ons scherp of we nog wel het leven leven wat we ten diepste wensen. We willen immers niet met spijt op ons sterfbed liggen dat we een in de pas lopende, brave burger zijn gebleven.

De kracht van stilte

Wat kenmerkend aan deze trage vragen is, is dat het soms om een andere benadering vraagt dan vragen over beter functioneren in je werk of herstellen van een burnout. Waar coachsessies heel nuttig zijn bij de meer acutere vragen, is stilte het antwoord op de trage vragen.

De stilte in gaan, oef! Stilte is voor veel mensen een dingetje. We gaan liever vermijden of verdoven met stug doorgaan, Netflixen of troosteten om het ongemakkelijke gevoel van de leegte uit de weg te gaan. Toch is het toelaten van het niet-weten precies dat wat nodig is om bij onze diepere kern te komen, daar waar de antwoorden al aanwezig zijn.

De natuur als metgezel

De inheemse bevolking van Amerika staat erom bekend dat ze jongeren alleen de berg in sturen. Om ze na een aantal dagen als een volwassene weer thuis te laten komen. Een overgangsritueel zoals dat heet. In het westen is zo’n rigoureus ritueel niet zo gebruikelijk, zeker niet voor kinderen. Maar laten we eens nieuwsgierig kijken naar de essentie van zo’n ritueel. Er zijn een paar kenmerken die interessant zijn:

• Je bent alleen
• Je vertoeft in de stilte
• Een specifiek ontwikkelthema krijgt de ruimte
• De natuur vormt de bedding
• Er is geen afleiding van de buitenwereld zoals telefoon of social media

Dat klinkt best spannend en dat is het ook wel. Want je weet immers niet wat er gaat gebeuren. Je stapt een open ruimte in. Het zijn echter wel dé ingrediënten om alle franjes los te laten die jou in het dagelijkse leven afleiden. Al die franjes die de stem van jouw diepere intuïtie overschreeuwen. Oftewel, allemaal ruis wat jou op een zijspoor kan houden. In plaats van dat je jouw oorspronkelijke beginpunt weer vindt en van daaruit je levenspad vervolgt.

Durf jij de stilte aan?

Misschien zou je voor jezelf eens een mini quest kunnen organiseren? Als je al een tijdje met een trage vraag leeft. Of als je al een tijdje met een issue rondloopt die je inmiddels voor lief hebt genomen. Terwijl je ondergronds voelt dat het stiekem toch veel energie wegkaapt. Alsof er ergens een rem zit waardoor je niet voluit kunt gaan.

Een mini quest van een hele ochtend kan al wonderen doen. Het heeft wellicht wat voeten in aarde om deze stap te zetten. Maar als je het doet, kan het je veel energie, helderheid en inspiratie geven. Hier zijn enkele suggesties die je op weg kunnen helpen:

• Kies een luisterend oor en bespreek jouw idee met deze persoon. Zo krijg je jouw vraag of intentie van de mini quest goed in beeld. Laat deze persoon eventueel ook back-up zijn tijdens de dag.
• Vervolgens ga je kijken welke natuurlocatie voor jou voorwaardenscheppend is. Dat kan een geboorteplek zijn of juist een ‘onbezette’ plek, bijvoorbeeld lekker aan zee. Een plek waar weinig mensen komen is natuurlijk aan te raden.
• Je prikt een dag waarop jouw mini quest plaatsvindt. Laat er vervolgens niets meer tussenkomen, deze afspraak is nu heilig voor jou.
• Je rugtas is gevuld met water, pen, papier en iets gezonds te eten. Mobieltje gaat waarschijnlijk wel mee, maar die zet je natuurlijk uit.
• Je herinnert je bij aanvang van de mini quest jouw intentie en vervolgens laat je deze volledig los.
• Het is fijn om in het begin veel te vertragen met bijvoorbeeld een mindful walk, zodat je kan intunen op het ritme van de natuur.
• Laat je verwonderen door wat je ziet, hoort, ruikt, voelt.
• Als je afdwaalt door gedachten of emoties, breng jezelf weer liefdevol terug naar je voeten of je adem.
• Als er sterke emoties opkomen, weet dan dat ze opkomen en vanzelf weer weggaan. Ze zijn niet van jou, ze komen door jou heen. Emoties duren maximaal 90 seconden als je ze de ruimte geeft. Zodra je ze weg wil hebben, fixeer je ze juist.
• Maak tijd om te schrijven als je daar behoefte aan hebt. Je laat je pen gewoon gaan en de woorden komen vanzelf.
• En tot slot, mocht je tijdens de tocht een natuurvoorwerp tegenkomen die jou raakt of roept? Neem deze dan mee. Ergens op het einde van de tocht kan je hier een schrijfdialoog mee aangaan. Wees vindingrijk hierin. Je spreekt hiermee jouw onderbewuste aan en daar zit veel wijsheid: maar liefst 93% van onze gedachten wordt aangestuurd door het onderbewustzijn. Jouw vraag of intentie kan je tijdens het schrijven eventueel centraal stellen, maar dat hoeft niet persé. Laat je verrassen door de woorden die komen.

Don’t move, be moved

Als we de moed hebben om het niet-weten in de stilte toe te laten, zijn we ontvankelijk voor een grotere intelligentie dan onszelf. De levenswijsheid stroomt dan vrijelijk door ons heen. We laten ons roepen. Het leven wordt moeiteloos, vreugdevol en dienend aan het grotere goed. We komen in de flow van het leven zelf. Maria Rainer Rilke zegt het zo treffend:

Leef nu de vragen.
Misschien zul je dan geleidelijk,
zonder het te merken,
jezelf, ooit op een dag,
in het antwoord terug vinden.

Wil je de mini quest liever onder begeleiding doen van een gecertificeerde wandelcoach? Neem dan contact op met een coach bij jou in de buurt.