De herfst is begonnen.

Hoewel het klimaat aan het veranderen is, zijn de seizoenen gelukkig nog wel intact.

Winter, Lente, Zomer en Herfst. De metafoor van de seizoenen is snel gemaakt.

De winter staat voor bezinning.
De lente voor groei.
De zomer voor bloei.
En de herfst voor oogsten en loslaten.

Veel mensen willen groeien. In hun werk. Privé. De meeste bedrijven streven naar groei.

Maar hoe logisch, hoe natuurlijk is dat? Laten we daarvoor…naar de natuur kijken.

Bioloog Willem Beekman, voormalig directeur van de Hortus Botanicus in Amsterdam van de hortus Botanicus legt het uit: “Veel planten doen het zo. Er is eerst een stengel en dan beginnen onderin de eerste blaadjes. Dat spiraliseert omhoog en op een gegeven ogenblik heb je tig blaadjes gehad. Dan is het wel mooi geweest en gaat de plant over naar de bloei.

En als je die blaadjes gaat bekijken eén voor één van onder naar boven dan zie je iets heel wonderlijks.

Die onderste blaadjes zijn heel klein en voorzichtig en naar boven toe worden ze steeds groter maar ook complexer.

Halverwege zijn ze heel groot en vanaf dat punt gaan ze naar boven toe steeds kleiner worden. Kleiner en eenvoudiger.

En dan op het eind een piek en dat is het signaal ‘nu gaan we bloeien’.

De natuur streeft dus niet naar maximale groei, of maximale voortplanting maar richt zich op optimalisatie. Daardoor ontstaan reserves en veerkracht.

Dus: kleiner groeien doet bloeien.”

En oogsten, voeg ik er aan toe.

In het werk zijn we vooral gericht op leren, op groeien.

En te weinig op bloeien en oogsten.

Maar prive is dat misschien ook wel zo?

Zou het niet mooi zijn als we als organisatie een jaartje meer gericht zijn om te bloeien en oogsten in plaats van te groeien?

En jij als persoon?

Even geen nieuwe projecten of nieuwe opleidingen? Wat minder pushen. Wat meer focus?

Planten gaan toch ook niet harder groeien door er aan te trekken?

Beeld je eens in dat het in je leven een jaar lang herfst is. Alleen maar oogsten en loslaten.

Hoe zou je je (na) dat jaar voelen?