Barbie, hét symbool van een “vrouwbeeld” waar we nooit aan kunnen voldoen. Een glad wit vel, lange benen, lang blond haar, grote ronde ogen, een smalle taille en een stevige boezem.  Het commentaar over hoe onnatuurlijk het lijf van een Barbie eigenlijk is, is toegenomen en heeft gelukkig geleid tot meer diversiteit in de “barbiepopulatie”. Barbies die nu op de markt zijn, schijnen inmiddels kleurrijker, minder dun en met meer variatie in diverse lichaamskenmerken.

Ideaalbeelden

En terecht want, als je kijkt naar het “origineel”; geen enkele vrouw ziet er van nature zo uit. En toch laten we ons erdoor beïnvloeden; niet alleen door Barbie, maar allerlei beelden over hoe we zouden moeten zijn. De enorme hoeveelheid (ideaal-)beelden die we over ons uitgestort krijgen; dagelijks via allerlei media, maken dat we ons ontevreden kunnen voelen. Over ons uiterlijk, onze leeftijd, onze vrijetijdsbesteding, ons huis, onze auto, onze relaties, ons werk, onze eigenschappen; over hoe we zijn en wie we zijn.

We vergelijken ons voortdurend met anderen, meten ons af aan beelden die… maar beelden zijn. Het beeld hoe we zouden moeten zijn is vrijwel onhaalbaar en kan erg ontevreden en verdrietig maken. Het is een bewegend doel dat je nooit zult halen: zodra je er denkt te zijn, beweegt het weer tot buiten bereik.

Niet goed genoeg zijn

Veel mensen, ook onze klanten, kennen het gevoel van “niet goed genoeg” zijn. Vaak meten we ons af aan anderen die in van alles beter zijn, leuker zijn, meer hebben en kunnen. Het vereist soms wat zoekwerk, maar uiteindelijk kun je altijd wel iemand vinden die iets beter kan of het beter heeft. Je daarmee blijven vergelijken leidt tot grote ontevredenheid en ongelukkig voelen.

Een oefening die we dan als wandelcoaches kunnen inzetten is de “boom van compassie” (de oefening is van Hilde Backus).

Bij deze oefening kiest de coachee een boom die hem of haar aanspreekt. Vervolgens beschrijft hij of zij alle kenmerken van de boom, eerst heel feitelijk. Daarna ga je kijken en vertellen: wat maakt deze boom mooi? Daarna geef je ogenschijnlijk imperfecte kenmerken van de boom aandacht. Maakt dat de boom minder boom, minder mooi of hoort het erbij en heeft het waarde? En hoe zit dat bij jou, ben je door je imperfecties minder mens?

Het mooie is vaak dat de kenmerken die iemand noemt ook eigenschappen of waarden zijn, die hij of zij heeft, wil of heel belangrijk vindt. Woorden als: Stevig, goed geworteld, mooi hoog, met overzicht, rustig, altijd maar doorgaand: allemaal termen die ik weleens heb terug gehoord. Ik vraag dan ook vaak: dat zijn mooie eigenschappen. In hoeverre herken je je daarin?

Een andere oefening die we doen in de natuur (ook van Hilde Backus) is die van “de innerlijke vriend”. Daar waar mensen worstelen met wie ze zijn en het even niet meer weten, laat je ze zichzelf eens door de ogen van een innerlijke vriend bekijken. (Die innerlijke vriend kan overigens van alles zijn, een mens, al dan niet bestaand of bv een dier) De oefening gaat als volgt: “Stel je voor dat hier naast jou nog iemand meeloopt. Deze figuur kent jou door en door en heeft het beste met je voor. Kun je je voorstellen dat zo iemand er voor je is? Hoe zou deze persoon tegen jou in deze lastige omstandigheden aankijken? En wat heeft deze figuur je misschien nu te zeggen?”

Ter afronding kun je een symbool of een beeld uit de natuur opzoeken en mee laten nemen, dan wel er een foto van laten maken die herinnert aan het inzicht dat deze oefening gaf.

Beide oefeningen kun je uiteraard ook met ons doen, als onderdeel van een wandeling/traject, maar ook zelf, evt. met een vriend of vriendin. Neem dan iets mee waar de stapjes en de vragen op staan.

De oefeningen kunnen een prachtige eye-opener zijn om de deur op een kiertje te zetten op weg naar minder vergelijken en meer waardering voor wat er wel is.

Wil je hulp bij het krijgen van meer zelfcompassie? Er is altijd een gecertificeerde wandelcoach bij jou in de buurt, bijvoorbeeld in Alkmaar, Den Haag, Rotterdam of Apeldoorn.